Snap Out Of It!

Sa tuwing may problema tayo, ang daling sabihin na "ayos lang yan", "lilipas din yan", "magiging okay din ang lahat." Positive statements na sobrang daling sabihin pero napakahirap isa-buhay. Bakit? Kasi you can't "JUST" snap out of it! Everything needs to undergo a process. Hindi lahat magiging okay agad-agad. Sana nga ganun lang kadali, kaya lang hindi talaga eh.

Dumating sa punto na napaka-positive ko. Yung kahit may problema, sasabihin ko sa sarili ko na "keri lang yan!" Ang sarap nga mamuhay ng ganun eh. Parang ang saya kasi kahit ang daming iniisip. Na kahit ang chaotic ng paligid at gusto mo nang magwala (na gawain ko talaga dati), hindi mo gagawin kasi nga you always choose to be positive. Magandang attitude yun. Good outlook in life, ika nga. Tawanan ang problema. Ganun! Ang saya nun! Pero narealize ko na hindi ako yun. Na minsan masarap ding magpakalunod sa problema, sa kalungkutan. At nasa ganung state ako ngayon.

Ang unfair ko kung tutuusin. Marami na kasing nagbago at naapektohan. Yung pagtulog ko, sobrang distorted na. Yung pagkain ko, sobrang abnormal na. Yung pakikitungo ko sa mga tao sa paligid ko, affected na. SORRY. Feeling ko kasi kailangan kong mag mukmok eh. Parang kailangan kong magpakalamon sa kalungkutan. Minsan lang naman eh. Babalik din ako sa "POSITIVE" na ako. Pagbigyan niyo na lang muna ako. I'm okay, but I'm still not perfectly okay. If you know what I mean. I'm okay kasi ako ito, si Claire, na laging okay at laging kaya ang lahat. Pero I'm still not perfectly okay kasi ako ito, si Claire, tao lang din. I just can't snap out of it kasi in order for me to move on, I need to live with it. Sana lang kapag okay na talaga ako, anjan pa rin kayong mga hindi ko napapansin sa ngayon. Again, sorry.